मेरो मन

गर्जिदैन वादलपनि आकाश नहुदा
सुखि हुन्न मन मेरो तिमी नहुदा

समरको यात्रा गर्दा तिमी साथ थियौ
रगतको भेलमा डुव्दा आशु वगाउथ्यौ
एक्लो हुन्छ भन्थ्यौ सागर नदि नुहुदा
आखा सदा खोजीरहन्छ तिमी नहुदा

सहरको यात्रा गर्दा छैनौ तिमी साथ
लामो छ है यात्रा हाम्रो नछोडीदेउ हात
निरस हुन्छ जुनपनि औंशि नहुदा
फिक्का हुन्छ मुस्कान मेरो तिमी नुहदा

गर्जिदैन वादलपनि आकाश नहुदा
सुखि हुन्न मन मेरो तिमी नहुदा